Verslag 4e ronde
Homburg HMC Calder: 7,5 2,5
Ik ben nog nooit iemand tegen gekomen die uit zichzelf wist waar de toevoeging Calder in de naam van de schaakteams van HMC vandaan kwam. En dat terwijl Alexander Calder toch een van de meest invloedrijke beeldende kunstenaars van de 20e eeuw is. Terwijl uit de radio A Whiter Shade of Pale kraakte, vroeg ik mij gisteren op weg naar Apeldoorn af of iemand buiten de Veluwe zou weten waar Homburg voor staat. Ik niet, zoveel is zeker. Ik denk bij Homburg in de eerste plaats aan Cuijk. Daar staat (stond?) een enorme fabriek van de firma Homburg, waar slagersproducten verwerkt werden. Mijn tweede associatie is, raar maar waar, een vilten hoed.
Maar ik betwijfelde ten zeerste dat een van beide zaken iets met de schaakclub in Apeldoorn van doen zou hebben en dat bleek ook niet het geval. Homburg is een bedrijf voor investeringen in Canadees onroerend goed. Opgericht door vastgoedvechtjas Richard Homburg. t Is maar dat U het weet.
Apeldoorn uit. Uitgerekend op de dag dat het de snow capital van Nederland is en de A50 zo goed als onbegaanbaar. Daar waar de spelers van DJC uit Stein meldden niet tot in Voerendaal en Venlo te kunnen geraken, slaagden mijn spelers er glansrijk in op tijd aan te kloppen in Het Bolwerk. Vanuit de hele wereld waren ze gekomen, met vliegtuig en auto: New York, Denemarken, Roergebied, Gent. En Bois-le-Duc.
Vergeleken met de vorige keer, toen we in de prachtige maar voor een Meesterklassewedstrijd volkomen ongeschikte bovenzaal van De Beurs werden ontvangen, was deze speelzaal een verademing. Licht, ruim genoeg, met een uitstraling van atrium van een Grand Hotel.
Na ruim een kwartier druppelden onze tegenstanders langzaam maar zeker binnen. Daaronder ook een kwartet Oosterburen, als ik hun teamleider Merijn van Delft daar als inwoner van Hamburg gemakshalve ook toe reken. Yusupov helemaal uit Beieren en Kabatianski, die 22 uur nodig had gehad om van Osnabrück naar Apeldoorn te komen en om 12.45 uur het station aldaar bereikte. Sheer Madness!
Het laten aanrukken van de stoottroepen was hard nodig, want in tegenstelling tot HMC Calder is hun start niet bepaald florissant te noemen. Drie nederlagen waren hun deel tot nog toe, daar moest verandering in komen. HMC was echter niet van plan daar vrijwillig aan mee te werken en had zelfs een zilveren medaillewinnaar van de Olympiade in Calvia opgetrommeld. Of winnares zo U wilt. Anna Zatonskikh, momenteel nummer 34 van de wereldranglijst, was in 2002 dameskampioen van de Oekraïne en heeft al aan menig Europees en wereldkampioenschap deelgenomen, jeugd en senioren, individueel en in ploegverband.
Aan bord 4 zag Merijn de bui al hangen en bood snel remise aan. Daar was Anna echter niet voor uit New York gekomen. Merijn werden de duimschroeven flink aangedraaid, hij gaf echter geen krimp. Achteraf verkondigde hij, dat hij de nul rond zet 20 al geteld had. Hij stond inderdaad niet best, maar zwart kon toch moeilijk progressie boeken. Een meer dan verdienstelijk debuut voor onze schaakdiva, meer zat er niet in. Quite rightly so.
Tevoren hadden Niels en Roeland de score geopend. De stelling was steeds gelijk geweest in een Versnelde Draak totdat wit te graag remise wilde forceren. Niels offerde een kwaliteit, maar juist dat bood geen winstkansen en leidde tot een dood eindspel met lopers van ongelijke kleur. Na 32..,Lxg4 had de jongste der jongelingen nog flink moeten ploeteren.
Sipke Ernst ging deze middag tekeer als een ware conquistador. De vraag waar het mis ging kon onze Belg alleen maar beantwoorden met: Sipke bracht met 11..,Da7 een belangwekkend nieuwtje. Daar heeft het ook met hindsight alle schijn van.
All This and More
Toen de rookwolken van de tijdnoodfase opgetrokken waren was het slagveld weer goed te overzien. En een slagveld was het. Gerard Welling had een onschuldig systeem tegen het Koningsindisch van Marc Jonker van stal gehaald. Twintig jaar geleden heb ik dat goed bekeken. Santasiere won er in 1957 mee van Fischer! Jonker toonde zich nauwelijks onder de indruk, maar kwam wel in lichte tijdnood. Welling gaf er daarom nog maar eens een snok aan. Gevolg: alles kwijt.
Yusupov bestreed de lijfvariant van Fridman tegen het Nimzo-Indisch met een idee van openingsgoeroe Oleg Romanishin uit 1978. Dat pakte niet slecht uit, want binnen de kortste keren stond Fridman met de rug tegen de muur en one pawn down. Met de moed der wanhoop perste hij er nog een koningsaanval uit, die zowaar succes had toen Yusupov niet oplette op zet 30 en 31. Met de remise voor het grijpen speelt Daniel de tweede zet van de reddende combinatie en geeft daarmee pardoes een stuk weg. Drama.
Van Beek en Van de Oudeweetering leidden met redelijk strakke hand hun openingsvoordeel naar winst sjapka af voor hun spel. De teller voor Apeldoorn is hiermee opgelopen tot 6.
The Long Goodbye
En nog is de beker niet leeg. Maar eerst scoort Saltaev het enige winstpunt voor HMC. Zoals Fridman en passant opmerkte had hij dat reeds op zet 20 met de fijnzinnige terugtocht 20.Pf3 kunnen bewerkstelligen (Something Magic), dat is echter niet des Saltaevs. De winst van dame tegen toren plus stuk bleek op den duur voldoende voor het volle punt.
Voor de verandering was hij dit maal niet als laatste klaar. Die eer was voorbehouden aan de borden 2 en 9. Terwijl de sneeuw allengs heftiger neerdwarrelde stroopten Paul Span en Jan Gustafsson nog eens flink hun mouwen op. Remise geven kan immers altijd nog. U voelt hem al komen. Paul remise, Jan wint.
Stelling bij Gustafsson-Pedersen na 100.Kf7
In een potremise 3 tegen 2-toreneindspel heeft wit al grote vorderingen gemaakt. Welk schaak zou U kiezen?
Na 100..,Ta7+ 101.Te7,Ta5 gaat het niet meer verder voor wit. Moegestreden door een treinreis Schiphol-Den Bosch van meer dan tien uur (Nicolai kent de topografie van Nederland inmiddels op zijn duimpje) kiest de ongelukkige met minder dan een minuut op de klok voor 100..,Tf5+? om verrast te worden door 101.Tf6!,Ta5 102.Th6+! 1-0
Gelukkig is 101..,gxf6 102.g6+,Kh6 103.g7,Txf4 104.g8D,Kh5 105.Dg3 ook verloren voor zwart, anders had hij ter plaatste zijn homburg opgegeten.
Alle partijen van deze wedstrijd zijn hier na te spelen
Het HMC-motto van deze middag was duidelijk: Seem to Have the Blues Most All of the Time.
De strijd gestreden, het bolwerk fier overeind gebleven, maar wij waren nog lang niet home. Into the Flood dichtten sommigen ons toe kort tevoren was er nog een kilometerslange file op de A50 gesignaleerd. Dankzij de zeeslangen hadden wij echter geen centje pijn. De files waren opgelost als sneeuw voor de zon. Met dien verstande dat de zon nergens te bekennen was. Voorbij Nijmegen nam het weer alsnog wraak. Waar zouden we in dit land zijn zonder de ANWB. Of Route Mobiel natuurlijk.
Homburg Apeldoorn HMC Calder 7,5-2,5
P.S. Voor de liefhebbers: hoeveel titels van Procol Harum songs en albums hebt U in dit verslag geteld?
[René Olthof]
Met dank aan Karel van Delft voor de foto's
Ik ben nog nooit iemand tegen gekomen die uit zichzelf wist waar de toevoeging Calder in de naam van de schaakteams van HMC vandaan kwam. En dat terwijl Alexander Calder toch een van de meest invloedrijke beeldende kunstenaars van de 20e eeuw is. Terwijl uit de radio A Whiter Shade of Pale kraakte, vroeg ik mij gisteren op weg naar Apeldoorn af of iemand buiten de Veluwe zou weten waar Homburg voor staat. Ik niet, zoveel is zeker. Ik denk bij Homburg in de eerste plaats aan Cuijk. Daar staat (stond?) een enorme fabriek van de firma Homburg, waar slagersproducten verwerkt werden. Mijn tweede associatie is, raar maar waar, een vilten hoed.Maar ik betwijfelde ten zeerste dat een van beide zaken iets met de schaakclub in Apeldoorn van doen zou hebben en dat bleek ook niet het geval. Homburg is een bedrijf voor investeringen in Canadees onroerend goed. Opgericht door vastgoedvechtjas Richard Homburg. t Is maar dat U het weet.
Apeldoorn uit. Uitgerekend op de dag dat het de snow capital van Nederland is en de A50 zo goed als onbegaanbaar. Daar waar de spelers van DJC uit Stein meldden niet tot in Voerendaal en Venlo te kunnen geraken, slaagden mijn spelers er glansrijk in op tijd aan te kloppen in Het Bolwerk. Vanuit de hele wereld waren ze gekomen, met vliegtuig en auto: New York, Denemarken, Roergebied, Gent. En Bois-le-Duc.Vergeleken met de vorige keer, toen we in de prachtige maar voor een Meesterklassewedstrijd volkomen ongeschikte bovenzaal van De Beurs werden ontvangen, was deze speelzaal een verademing. Licht, ruim genoeg, met een uitstraling van atrium van een Grand Hotel.
Na ruim een kwartier druppelden onze tegenstanders langzaam maar zeker binnen. Daaronder ook een kwartet Oosterburen, als ik hun teamleider Merijn van Delft daar als inwoner van Hamburg gemakshalve ook toe reken. Yusupov helemaal uit Beieren en Kabatianski, die 22 uur nodig had gehad om van Osnabrück naar Apeldoorn te komen en om 12.45 uur het station aldaar bereikte. Sheer Madness!
Het laten aanrukken van de stoottroepen was hard nodig, want in tegenstelling tot HMC Calder is hun start niet bepaald florissant te noemen. Drie nederlagen waren hun deel tot nog toe, daar moest verandering in komen. HMC was echter niet van plan daar vrijwillig aan mee te werken en had zelfs een zilveren medaillewinnaar van de Olympiade in Calvia opgetrommeld. Of winnares zo U wilt. Anna Zatonskikh, momenteel nummer 34 van de wereldranglijst, was in 2002 dameskampioen van de Oekraïne en heeft al aan menig Europees en wereldkampioenschap deelgenomen, jeugd en senioren, individueel en in ploegverband.Aan bord 4 zag Merijn de bui al hangen en bood snel remise aan. Daar was Anna echter niet voor uit New York gekomen. Merijn werden de duimschroeven flink aangedraaid, hij gaf echter geen krimp. Achteraf verkondigde hij, dat hij de nul rond zet 20 al geteld had. Hij stond inderdaad niet best, maar zwart kon toch moeilijk progressie boeken. Een meer dan verdienstelijk debuut voor onze schaakdiva, meer zat er niet in. Quite rightly so.
Tevoren hadden Niels en Roeland de score geopend. De stelling was steeds gelijk geweest in een Versnelde Draak totdat wit te graag remise wilde forceren. Niels offerde een kwaliteit, maar juist dat bood geen winstkansen en leidde tot een dood eindspel met lopers van ongelijke kleur. Na 32..,Lxg4 had de jongste der jongelingen nog flink moeten ploeteren.
Sipke Ernst ging deze middag tekeer als een ware conquistador. De vraag waar het mis ging kon onze Belg alleen maar beantwoorden met: Sipke bracht met 11..,Da7 een belangwekkend nieuwtje. Daar heeft het ook met hindsight alle schijn van.
All This and More
Toen de rookwolken van de tijdnoodfase opgetrokken waren was het slagveld weer goed te overzien. En een slagveld was het. Gerard Welling had een onschuldig systeem tegen het Koningsindisch van Marc Jonker van stal gehaald. Twintig jaar geleden heb ik dat goed bekeken. Santasiere won er in 1957 mee van Fischer! Jonker toonde zich nauwelijks onder de indruk, maar kwam wel in lichte tijdnood. Welling gaf er daarom nog maar eens een snok aan. Gevolg: alles kwijt.
Yusupov bestreed de lijfvariant van Fridman tegen het Nimzo-Indisch met een idee van openingsgoeroe Oleg Romanishin uit 1978. Dat pakte niet slecht uit, want binnen de kortste keren stond Fridman met de rug tegen de muur en one pawn down. Met de moed der wanhoop perste hij er nog een koningsaanval uit, die zowaar succes had toen Yusupov niet oplette op zet 30 en 31. Met de remise voor het grijpen speelt Daniel de tweede zet van de reddende combinatie en geeft daarmee pardoes een stuk weg. Drama.Van Beek en Van de Oudeweetering leidden met redelijk strakke hand hun openingsvoordeel naar winst sjapka af voor hun spel. De teller voor Apeldoorn is hiermee opgelopen tot 6.
The Long Goodbye
En nog is de beker niet leeg. Maar eerst scoort Saltaev het enige winstpunt voor HMC. Zoals Fridman en passant opmerkte had hij dat reeds op zet 20 met de fijnzinnige terugtocht 20.Pf3 kunnen bewerkstelligen (Something Magic), dat is echter niet des Saltaevs. De winst van dame tegen toren plus stuk bleek op den duur voldoende voor het volle punt.Voor de verandering was hij dit maal niet als laatste klaar. Die eer was voorbehouden aan de borden 2 en 9. Terwijl de sneeuw allengs heftiger neerdwarrelde stroopten Paul Span en Jan Gustafsson nog eens flink hun mouwen op. Remise geven kan immers altijd nog. U voelt hem al komen. Paul remise, Jan wint.
Stelling bij Gustafsson-Pedersen na 100.Kf7
Na 100..,Ta7+ 101.Te7,Ta5 gaat het niet meer verder voor wit. Moegestreden door een treinreis Schiphol-Den Bosch van meer dan tien uur (Nicolai kent de topografie van Nederland inmiddels op zijn duimpje) kiest de ongelukkige met minder dan een minuut op de klok voor 100..,Tf5+? om verrast te worden door 101.Tf6!,Ta5 102.Th6+! 1-0Gelukkig is 101..,gxf6 102.g6+,Kh6 103.g7,Txf4 104.g8D,Kh5 105.Dg3 ook verloren voor zwart, anders had hij ter plaatste zijn homburg opgegeten.
Alle partijen van deze wedstrijd zijn hier na te spelen
Het HMC-motto van deze middag was duidelijk: Seem to Have the Blues Most All of the Time.
De strijd gestreden, het bolwerk fier overeind gebleven, maar wij waren nog lang niet home. Into the Flood dichtten sommigen ons toe kort tevoren was er nog een kilometerslange file op de A50 gesignaleerd. Dankzij de zeeslangen hadden wij echter geen centje pijn. De files waren opgelost als sneeuw voor de zon. Met dien verstande dat de zon nergens te bekennen was. Voorbij Nijmegen nam het weer alsnog wraak. Waar zouden we in dit land zijn zonder de ANWB. Of Route Mobiel natuurlijk.
Homburg Apeldoorn HMC Calder 7,5-2,5
- Artur Joesoepov - Daniel Fridman 1-0
- Jan Gustafsson - Nicolai Vesterbaek Pedersen 1-0
- Alexander Kabatianski - Mikhail Saltaev 0-1
- Merijn van Delft - Anna Zatonskikh rem
- Sipke Ernst - Geert van der Stricht 1-0
- Arthur van de Oudeweetering - Willem Muhren 1-0
- Marc Jonker - Gerard Welling 1-0
- Roeland Pruijssers - Niels Ondersteijn rem
- Freddie van den Elburg - Paul Span rem
- Lucien van Beek - Twan Burg 1-0
P.S. Voor de liefhebbers: hoeveel titels van Procol Harum songs en albums hebt U in dit verslag geteld?
[René Olthof]
Met dank aan Karel van Delft voor de foto's
posted by HMC Calder at 6:32 p.m.
0 comments
