Net geen vier op een rij!

Door René Olthof

Met 19,5 bordpunten waren wij na 5 ronden met afstand het hoogste team in de groep met 6 matchpunten. Als beloning maar niet heus mochten we tegen Zeljeznicar, een van laagste ploegen in de puntengroep. Wij hadden de Finnen van Matinkyla Shakkikerho geprefereerd, die qua gemiddelde rating over de eerste zes borden welgeteld 2 puntjes achter ons staan. Waarom, zult U vragen. Welnu, die Bosniërs hebben naast vier grootmeesters ook nog eens de beschikking over drie IMs. En allemaal lieden boven de 2400. Dat wordt dus flink op de tanden bijten vandaag.

Gerard Welling, gisteren de held van de dag, was als eerste klaar. Hij had een verraderlijke systeempje voorbereid, maar de geroutineerde Milan Vukic wist aan bord 4 alle klippen met vlag en wimpel te omzeilen. In een gelijkstaand eindspel was verder spelen zinloos, daarom remise. Daar kon Willem Muhren aan bord 5 alleen maar van dromen. In een minder gebruikelijke variant van het Siciliaans kwam hij al snel in de problemen. Zijn tegenstander ging zeer doortastend te werk op de koningsvleugel en voor hij er erg in had, kon Willem zijn koning omleggen.
In de voorbereiding hadden we al geconstateerd dat Sahbaz Nurkic, de tegenstander van Paul Span aan bord 6, steeds dezelfde variant van de Moderne Verdediging speelt. Paul was dus gewaarschuwd en met behulp van de fenomenale kennis van Gerard werd een solide tegengif gevonden. “Remise was het hoogst haalbare vandaag”, aldus Paul tussen een van zijn hoestbuien door. Paul is namelijk snipverkouden en dat komt zijn concentratie (en nachtrust!) niet bepaald ten goede.
Enfin, uiteindelijk kwam alles op de pootjes terecht na een algehele afruil van de lichte stukken.

Zoals bijna iedere ronde was het ratingverschil het grootst aan bord 2. Michiel Abeln moest het daar opnemen tegen Bojan Kurajica, de jeugdwereldkampioen uit het jaar 1965. In Barcelona, wist hoofdorganisator Agostino Scalfi te melden, omdat hij daar zelf deelgenomen had als vertegenwoordiger van Italië. Michiel kwam met voordeel uit een Nimzo-Indische opening. Daarna ging er echter iets grondig mis. Zijn loperpaar vormde gelukkig enige compensatie voor de verzwakte pionnenstructuur. Vervolgens schoot Kurajica een bok en moest zich gewonnen geven. HMC back in the race: 2-2!
Jammer genoeg was Geert van der Stricht kort tevoren remise uit de weg gegaan aan bord 3 met het oog op het wedstrijdverloop. Eén tactische misser en zijn comfortabele stelling was als sneeuw voor de zon verdwenen. Ondanks verwoede tegenstand was er met de toren niet op te boksen tegen wits almachtige lichte stukken.

De redding moest derhalve komen van onze kopman. Aan bord 1 had Nicolai Pedersen snel gelijk spel bereikt tegen de Hongaarse grootmeester Robert Ruck. In een scherp middenspel raakte hij evenwel een pion kwijt en om de schade zoveel mogelijk te beperken zocht hij zijn heil in een eindspel van ongelijke lopers met ieder een toren. Dat zou dus vele zetten afzien worden, want Ruck kon risicoloos op winst spelen. Toen Dizdarevic aan bord 3 de stand had gebracht op 3-2 kreeg Ruck de opdracht remise aan te bieden om zodoende de teamzege veilig te stellen. Daar had hij echter helemaal geen zin in. Met allebei steeds ongeveer een minuut op de klok ontspon zich een fascinerend gevecht, waarin Pedersen zich uitstekend van zijn defensieve taak kweet. In een moment van onoplettendheid gaf Ruck, nog steeds in kansrijke positie, een stuk weg (zie foto: het moment van stukwinst en de verbouwereerde tegenstander). “It wasn’t even a trick”, zo Pedersen. “He just put his pieces on the wrong squares”. Met een stuk voor was het verliesgevaar natuurlijk direct geweken en met goede moed en een vers blikje cola begon hij aan de nieuwe taak: het opruimen van de gevaarlijke vrije b-pion zonder de toren te ruilen. Zwart had namelijk een randpion en de ‘verkeerde’ loper. Na enig gemanoeuvreer slaagde hij in zijn opzet en ging de b-pion van het bord. Zijn de wonderen de wereld nog niet uit? In die fase moet er echter iets mis zijn gegaan, want plotseling kon hij zijn eigen vrijpion niet meer houden. Sterker nog, Nicolai slaagde er zelfs niet in het beruchte eindspel van toren en loper tegen toren te bereiken. In een verder lege zaal werd doorgespeeld tot er twee kale koningen op het bord waren overgebleven. Een titanenstrijd van de bovenste plank met voor HMC Calder net geen happy ending.

Misschien geen eind goed, al goed, maar de Finnen ontlopen hun lot niet. Dankzij ons hoge puntenaantal mogen we morgen alsnog tegen ze. In Nederland wordt dan de eerste ronde van de Meesterklasse afgewerkt. Wij hebben daarin al vooruitgespeeld tegen LSG en gewonnen met 6,5 – 3,5. Kloppen wij ze hier ook in Saint Vincent? Voorlopig staan de Leidenaren een matchpunt voor, want zij wonnen vandaag wel. Nog wel met 5-1 tegen Pristina uit Kosovo.

Persoonlijke uitslagen ronde 6:
Zeljeznicar - HMC Calder 3,5 – 2,5

1. Robert Ruck 2546 – Nicolai Pedersen 2488 rem
2. Bojan Kurajica 2537 – Michiel Abeln 2355 0-1
3. Emir Dizdarevic 2521 – Geert van der Stricht 2400 1-0
4. Milan Vukic 2478 – Gerard Welling 2399 rem
5. Ibro Saric 2451 – Willem Muhren 2295 1-0
6. Sahbaz Nurkic 2409 – Paul Span 2267 rem

Na 6 ronden is Gerard topscorer van ons team met 4,5. Geert heeft 4, Nicolai, Michiel en Paul hebben 3,5 en Willem 3.

In de tussenstand gaat Tomsk-400 ongedeeld aan de leiding met 12 matchpunten. Een gelijkspel morgen tegen Polonia Plus GSM betekent derhalve de toernooizege. Dat zal echter niet eenvoudig zijn, want de Polen hebben naast sterke eigen spelers Gelfand en Ivanchuk aan de topborden zitten. Mocht Polonia winnen, dan eindigen drie ploegen gelijk, want de sterrenploeg NAO (vandaag gemakkelijk de meerdere van Werder Bremen) mag Rockaden uit Stockholm oppeuzelen en zal dat niet nalaten. Met drie ploegen op 12 matchpunten mag het reglement dan gaan uitmaken wie als winnaar uit de bus komt. Maar laten we niet te zeer op de zaken vooruitlopen.