HMC Calder succesvol bij NK snelschaak
Het NK snelschaak voor clubteams, in het verleden een jaarlijks ijkpunt van de schaakkalender in de maand mei en jarenlang georganiseerd door Pat Mat in Beverwijk, is de laatste jaren wat in de versukkeling geraakt. Schaakvereniging de Vogelwijk uit Den Haag heeft uiteindelijk geprobeerd de wat doodgebloede traditie nieuw leven in te blazen. Men organiseerde enkele kwalitatief en kwantitatief goed bezochte kampioenschappen. Helaas kwam daar eerder dit jaar de klad in, men slaagde er in Den Haag niet in de sponsor nog langer aan zich te binden, en de vereniging moest noodgedwongen de organisatie aan de KNSB teruggeven. Geen andere kandidaten helaas , en het toernooi leek dan ook voor dit jaar voorbij. Onlangs lukte het de Vogelwijkers echter TNO voor de financiering van dit evenement te strikken, en op de valreep van het jaar werd er dan toch nog een snelschaakkampioenschap uit de grond gestampt. Een aantal sterke verenigingen kon niet over hun topspelers beschikken vanwege Bundesliga-verplichtingen in dit bewuste weekend. En aanvankelijk liep het niet storm zodat het aantal aanmeldingen beperkt bleef. Uiteindelijk kregen de Hagenaren toch loon naar werken, want de laatste twee weken schreven nog vele teams zich in. De inbreng van de meesterklasse clubs bleef beperkt tot Homburg Apeldoorn – regerend kampioen –, HMC Calder, Stukkenjagers en HSG waarbij opgemerkt moet worden dat laatstgenoemde vereniging met een veredeld tweede team aantrad en wellicht daarom is overzien in de telling in de diverse nieuwsberichten over het toernooi.
Het toernooi werd verdeeld in twee grote poules, de A-poule voor de KNSB teams en promotieklasse, en de B-poule voor de overige teams van de regionale bonden. In beide poules werden 13 ronden volgens het Zwitsers systeem gespeeld, en naast de reguliere ranglijstprijzen (1 t/m 3) ook prijzen voor de hoogst eindigende teams in de eigen categorie.
Uitstekende mentaliteit
Eén van de vroegst aangemelde teams was het team wat uiteindelijk deelnam als HMC Calder 2 in groep B. Dit team vertegenwoordigde het NBSB-team wat afgelopen seizoen in de 2e klasse NBSB nipt de promotie miste, maar wel ongeslagen bleef. De ruggengraat van het team is de familie Schut, vader Han, moeder Heleen en dochters Donna en Lisa. Het waren deze vier teamleden die de uitdaging aannamen en een dag na de succesvolle teamkampioenschappen voor de jeugd in Baarn alweer in Den Haag aantraden. Men had het er zelfs voor over om een overnachting te maken in het hotel waar het snelschaakkampioenschap werd georganiseerd. Deze uitstekende mentaliteit heeft zijn vruchten afgeworpen. Het team van HMC Calder 2 vertoefde het hele toernooi in de hoogste regionen van de B-poule, en werd uiteindelijk nipt tweede achter WSV 1. Daarbij dient de kanttekening te worden gemaakt dat HMC Calder 2 maar liefst 40½ bordpunt scoorde, tegenover “slechts” 38½ voor de winnaar. Omdat WSV een eerste klasse team is, kregen zij de beker uitgereikt voor het NK snelschaken in hun categorie, maar HMC Calder 2 ontving de trofee als beste team van de 2e klasse regionale bond. “Weer een nationale titel voor HMC”, glunderde Heleen Schut na afloop.
De scores waren zonder meer uitstekend :
Bord 1 : Han Schut 11,5 uit 13
Bord 2 : Donna Schut 11,5 uit 13
Bord 3 : Heleen Schut 8 uit 13
Bord 4 : Lisa Schut 9,5 uit 13
Bij deze scores moet ik opmerken dat Han eigenlijk wat te sterk is voor deze klasse, maar een speciale vermelding binnen dit succesvolle team moet toch wel gemaakt worden voor Donna Schut, met haar uitmuntende score van 11½ uit 13.
Voorspraak
Op de valreep werd ook in de A-poule nog een HMC Calder team ingeschreven. Een selectie van jeugdig schaakgeteisem besloot de zondag op te offeren om een gooi naar het kampioenschap te doen.
Helaas bleek al spoedig dat Tim Mazajchik op de toernooidag verhinderd was, en was het moeilijk om nog een vierde jonge hond over te halen. Op voorspraak van Niels Ondersteijn werd toen besloten om een veteraan binnen het team te importeren, waardoor overigens de gemiddelde leeftijd van het viertal in één klap met 6 jaar steeg. Zoals wij allen weten, neemt de handigheid in het snelschaak af met het klimmen der jaren, en het is dan ook een risico wat teamleider Niels hier heeft genomen, maar zoals spoedig zal blijken, bleef de schade beperkt.
HMC Calder 1 kende een bliksemstart en scoorde direct een reeks overwinningen, ook nog eens met grote cijfers. Een kink in de kabel was de nederlaag tegen regerend kampioen Homburg Apeldoorn, in een wedstrijd waar de HMC’ers het duidelijk lieten liggen. Zo ontfutselde Gerard Welling zijn opponent Manuel Bosboom al spoedig een pion een bereikte een materieel voordelig eindspel met ruime tijdsvoorsprong. Dat werd echter met onbeholpen spel volledig uit handen gegeven. Omdat de Apeldoorners ook niet de stabiliteit van een gedoodverfde kampioen uitstraalden was er echter nog niets verloren. De ommekeer was echter de nederlaag tegen Utrecht 1, op papier weliswaar een zware kluif, maar wederom waren er vele kansen op een beter resultaat die niet werden benut. De volgende ronden leek het team rijp voor de sloop, met een nederlaag en een gelijk spel tegen volstrekte outsiders. Vooral Niels leek er in dit stadium volledig doorheen te zitten. Maar uiteindelijk werd de laatste kans gegrepen, en middels een eindsprint die werkelijk uit de tenen moest komen kwam HMC Calder 1 uiteindelijk nog op de ongedeelde 3e plaats en dus op het podium terecht.
Ongetwijfeld de beste prestatie in het NK snelschaak uit de geschiedenis van HMC. Weliswaar was het kampioenschap dit jaar niet optimaal bezet, maar als je in de eindstand de kampioen van 2004 (bij een zwaarder veld) zo dicht op de hielen zit dan heb je het niet slecht gedaan!
Winnaar werd het 1e klasse team van Utrecht 1 – ongelukkig gedegradeerd uit de Meesterklasse en al weer hard op de weg terug – met het ijzersterke team van Joost Berkvens, Martijn Dambacher (11½ punt uit 13!), Joost Michielsen en Alexander van Beek. Tweede werd Homburg Apeldoorn, de kampioen van 2004, met Manuel Bosboom, Arthur van de Oudeweetering,Mark Jonker en Roeland Pruijssers, ook een team van de eerste categorie. Achter dit snelschaakgeweld nestelde HMC Calder zich op de 3e plaats.
Eindstand poule A :
Persoonlijke scores :
Bord 1 : Gerard Welling 8 uit 13
Bord 2 : Niels Ondersteijn 6,5 uit 13
Bord 3 : Paul Span 9,5 uit 13
Bord 4 : Bob Janssen 8,5 uit 13
Op het eerste bord leunde Gerard zwaar op zijn ervaring, het was een voortdurend gevecht met de klok wat enige malen tot onnodig puntverlies leidde. Hij was echter nog wel goed voor een aantal overtuigende overwinningen waarbij vooral Marten Wortel – die helemaal pat werd gezet – een onwezenlijk gevoel moet hebben gehad. Niels startte uitstekend maar leek er op een gegeven moment helemaal doorheen te zitten. Hij bracht echter in de laatste ronde op het juiste moment een belangrijk punt binnen waardoor de kans op de 3e plaats intact bleef. Winnen wanneer het echt moet! Paul was op de wedstrijddag een lichtbaken in de storm, hij verloor slechts één partij en dat ook nog onverdiend. Zonder zijn bijdrage was een podiumplaats niet haalbaar geweest. En tenslotte Bob Janssen, voor de eerste ronde zelfverzekerder dan ooit, maar wel meteen een nul aan zijn broek. Het siert Bob dat zijn mentaliteit er niet onder geleden heeft, en hij scoorde zijn punten toch wel. Bij de stand 2-1 in de laatste ronde mocht hij een toreneindspel met minder tijd en een pion minder niet verliezen om de 3e plaats zeker te stellen. Dat deed hij met ongekende souplesse ... Bravo Bob.
Gerard Welling
Het toernooi werd verdeeld in twee grote poules, de A-poule voor de KNSB teams en promotieklasse, en de B-poule voor de overige teams van de regionale bonden. In beide poules werden 13 ronden volgens het Zwitsers systeem gespeeld, en naast de reguliere ranglijstprijzen (1 t/m 3) ook prijzen voor de hoogst eindigende teams in de eigen categorie.
Uitstekende mentaliteit
Eén van de vroegst aangemelde teams was het team wat uiteindelijk deelnam als HMC Calder 2 in groep B. Dit team vertegenwoordigde het NBSB-team wat afgelopen seizoen in de 2e klasse NBSB nipt de promotie miste, maar wel ongeslagen bleef. De ruggengraat van het team is de familie Schut, vader Han, moeder Heleen en dochters Donna en Lisa. Het waren deze vier teamleden die de uitdaging aannamen en een dag na de succesvolle teamkampioenschappen voor de jeugd in Baarn alweer in Den Haag aantraden. Men had het er zelfs voor over om een overnachting te maken in het hotel waar het snelschaakkampioenschap werd georganiseerd. Deze uitstekende mentaliteit heeft zijn vruchten afgeworpen. Het team van HMC Calder 2 vertoefde het hele toernooi in de hoogste regionen van de B-poule, en werd uiteindelijk nipt tweede achter WSV 1. Daarbij dient de kanttekening te worden gemaakt dat HMC Calder 2 maar liefst 40½ bordpunt scoorde, tegenover “slechts” 38½ voor de winnaar. Omdat WSV een eerste klasse team is, kregen zij de beker uitgereikt voor het NK snelschaken in hun categorie, maar HMC Calder 2 ontving de trofee als beste team van de 2e klasse regionale bond. “Weer een nationale titel voor HMC”, glunderde Heleen Schut na afloop.
De scores waren zonder meer uitstekend :
Bord 1 : Han Schut 11,5 uit 13
Bord 2 : Donna Schut 11,5 uit 13
Bord 3 : Heleen Schut 8 uit 13
Bord 4 : Lisa Schut 9,5 uit 13
Bij deze scores moet ik opmerken dat Han eigenlijk wat te sterk is voor deze klasse, maar een speciale vermelding binnen dit succesvolle team moet toch wel gemaakt worden voor Donna Schut, met haar uitmuntende score van 11½ uit 13.
Voorspraak
Op de valreep werd ook in de A-poule nog een HMC Calder team ingeschreven. Een selectie van jeugdig schaakgeteisem besloot de zondag op te offeren om een gooi naar het kampioenschap te doen.
Helaas bleek al spoedig dat Tim Mazajchik op de toernooidag verhinderd was, en was het moeilijk om nog een vierde jonge hond over te halen. Op voorspraak van Niels Ondersteijn werd toen besloten om een veteraan binnen het team te importeren, waardoor overigens de gemiddelde leeftijd van het viertal in één klap met 6 jaar steeg. Zoals wij allen weten, neemt de handigheid in het snelschaak af met het klimmen der jaren, en het is dan ook een risico wat teamleider Niels hier heeft genomen, maar zoals spoedig zal blijken, bleef de schade beperkt.
HMC Calder 1 kende een bliksemstart en scoorde direct een reeks overwinningen, ook nog eens met grote cijfers. Een kink in de kabel was de nederlaag tegen regerend kampioen Homburg Apeldoorn, in een wedstrijd waar de HMC’ers het duidelijk lieten liggen. Zo ontfutselde Gerard Welling zijn opponent Manuel Bosboom al spoedig een pion een bereikte een materieel voordelig eindspel met ruime tijdsvoorsprong. Dat werd echter met onbeholpen spel volledig uit handen gegeven. Omdat de Apeldoorners ook niet de stabiliteit van een gedoodverfde kampioen uitstraalden was er echter nog niets verloren. De ommekeer was echter de nederlaag tegen Utrecht 1, op papier weliswaar een zware kluif, maar wederom waren er vele kansen op een beter resultaat die niet werden benut. De volgende ronden leek het team rijp voor de sloop, met een nederlaag en een gelijk spel tegen volstrekte outsiders. Vooral Niels leek er in dit stadium volledig doorheen te zitten. Maar uiteindelijk werd de laatste kans gegrepen, en middels een eindsprint die werkelijk uit de tenen moest komen kwam HMC Calder 1 uiteindelijk nog op de ongedeelde 3e plaats en dus op het podium terecht.
Ongetwijfeld de beste prestatie in het NK snelschaak uit de geschiedenis van HMC. Weliswaar was het kampioenschap dit jaar niet optimaal bezet, maar als je in de eindstand de kampioen van 2004 (bij een zwaarder veld) zo dicht op de hielen zit dan heb je het niet slecht gedaan!
Winnaar werd het 1e klasse team van Utrecht 1 – ongelukkig gedegradeerd uit de Meesterklasse en al weer hard op de weg terug – met het ijzersterke team van Joost Berkvens, Martijn Dambacher (11½ punt uit 13!), Joost Michielsen en Alexander van Beek. Tweede werd Homburg Apeldoorn, de kampioen van 2004, met Manuel Bosboom, Arthur van de Oudeweetering,Mark Jonker en Roeland Pruijssers, ook een team van de eerste categorie. Achter dit snelschaakgeweld nestelde HMC Calder zich op de 3e plaats.
Eindstand poule A :
- Utrecht 1 22 MP, 39 BP
- Homburg Apeldoorn 21 MP, 33,5 BP
- HMC Calder 19 MP, 32,5 BP
Persoonlijke scores :
Bord 1 : Gerard Welling 8 uit 13
Bord 2 : Niels Ondersteijn 6,5 uit 13
Bord 3 : Paul Span 9,5 uit 13
Bord 4 : Bob Janssen 8,5 uit 13
Op het eerste bord leunde Gerard zwaar op zijn ervaring, het was een voortdurend gevecht met de klok wat enige malen tot onnodig puntverlies leidde. Hij was echter nog wel goed voor een aantal overtuigende overwinningen waarbij vooral Marten Wortel – die helemaal pat werd gezet – een onwezenlijk gevoel moet hebben gehad. Niels startte uitstekend maar leek er op een gegeven moment helemaal doorheen te zitten. Hij bracht echter in de laatste ronde op het juiste moment een belangrijk punt binnen waardoor de kans op de 3e plaats intact bleef. Winnen wanneer het echt moet! Paul was op de wedstrijddag een lichtbaken in de storm, hij verloor slechts één partij en dat ook nog onverdiend. Zonder zijn bijdrage was een podiumplaats niet haalbaar geweest. En tenslotte Bob Janssen, voor de eerste ronde zelfverzekerder dan ooit, maar wel meteen een nul aan zijn broek. Het siert Bob dat zijn mentaliteit er niet onder geleden heeft, en hij scoorde zijn punten toch wel. Bij de stand 2-1 in de laatste ronde mocht hij een toreneindspel met minder tijd en een pion minder niet verliezen om de 3e plaats zeker te stellen. Dat deed hij met ongekende souplesse ... Bravo Bob.
Gerard Welling
posted by HMC Calder at 2:03 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home