Vierde van Nederland!

In zijn verslag van SO Rotterdam-ESGOO op Schakers.Info schrijft Ton de Vreede dat er voor de ploegen ‘niet meer zoveel belangen op het spel staan’ en noemt de wedstrijd ‘weinig geïnspireerd’. Bij de eerste tijdcontrole was de zaak gepiept: 5-5.
Voor HMC Calder betekende dat gelijke spel juist het startsein voor de tweede aanvalsgolf. Winst op Utrecht doet ons nu een plaatsje stijgen en met het oog op de Europacup is dat mooi meegenomen. Meer dan de moeite waard om nog twee uur lang onze ruggen te rechten. De tussenstand is op dat moment 0,5-0,5.


Alleen Bianca is klaar. Op zichzelf een fikse tegenvaller, want zij moest tegen een invaller (de Utrechtse kopman Smerdon zat op de Fiji-eilanden om het zone-toernooi van Australië te spelen!) en bij winst was een IM-norm binnen, iets wat zeven anderen in de zaal die middag wel lukte!
Enfin, het was tijd om de balans op te maken na de tijdcontrole. De analyse achteraf toonde aan dat diverse hele en halve punten in de tijdnoodfase van virtuele eigenaar waren verwisseld - Burg die verloren uit de opening kwam, maar later een stuk kon winnen en Van der Stricht, die vergat dames te ruilen en slechter in plaats van beter uit de verwikkelingen te voorschijn kwam. Een vlotte blik langs de borden gaf een lichte plus voor ons te zien. Maar ja, nog negen partijen aan de gang, niets van te zeggen. Toen kwam het moment dat de strijd in hogere zin besliste. Pauline van Nies, een van de twee speelsters in de zaal, bood onder het uitvoeren van 42.Db1 remise aan, waar 42.Te7! behoorlijk voordeel had opgeleverd. Tegenstander Broekmeulen informeert of hij mag aannemen, ik beaam dat en vervolgens speelt hij doodleuk verder. Kijk, dat is de ware spirit - hoezo remise? Nooit luisteren naar een teamleider. Pauline heeft het halfje meerdere keren in haar hand, maar op zet 47 gaat ze opzichtig in de fout en kort daarna loopt de zwarte centrumpion door naar de achterlijn. Plotseling is het 3-5 en ligt de zeg voor het grijpen. Wat is er ondertussen allemaal gebeurd?

Normenregen
Kopman Kasimdzhanov, de avond tevoren uit Sochi teruggevlogen, alwaar hij met zijn ploeg Tomsk Russisch landskampioen werd, bracht de eerste nederlaag van dit puike seizoen toe aan Martijn Dambacher. Die slaagde er niet in zijn blazoen schoon te houden. Met kleine middelen werd zwart langzaam naar achteren gedrongen en uiteindelijk viel de witte dame beslissend binnen. De pleister op de wonde heette een IGM-norm!


Daarna kreeg Speelman Jeroen IM-norm Willemze niet op de knieën. Dat wil zeggen: Jeroen maakte een fout, die hem duur had kunnen komen te staan. Speelman antwoordde echter met een blunder, die door geen van beide spelers onderkend werd. Laten we het derhalve houden op een terechte remise. Broer Thomas ging aan de witte vrijpionnen op de damevleugel ten onder. Het leverde Jan-Willem de Jong zijn derde IM-norm en dus de IM-titel op. Opluchting alom, daar had hij immers zijn eigen Westlandse cluppie WSC voor verlaten. De volgende norm was voor Alexander van Beek, die niet achter wilde blijven bij zijn Apeldoornse broertje en Paul Span de hele middag de duimschroeven aandraaide. 2-3.
Als Daniel Fridman eenmaal voordeel heeft is het slecht kersen eten met deze kersverse vader, maar Robert Ris bleef wonder boven wonder overeind. Voor wie het nog niet wist: het was nog lang niet gedaan met Utrecht.

De laatste loodjes
De volgende remise kreeg zijn beslag na meer dan 100 zetten. Daar zag het na 15 zetten niet naar uit. Najdorf Poisoned Pawn (Burg: “dat krijg je zelden tegen!”) in een versie, die ontwikkeld werd toen beide heren nog lang en breed in de bloemkolen zaten. Burg koos een inferieure variant, Jelmer profiteerde niet optimaal, maar behield een paar pionnen voorsprong. Onderweg kon hij zelfs nog een stuk winnen. In tijdnood kwam de grote kentering. Zwart wist zich geen raad met zijn moeilijk te hanteren stelling en Twan ging ondertussen pionnen snoepen. Uiteindelijk had hij er zelfs een meer! Ook hij miste stukwinst en na de tijdcontrole werd het zelden vertoonde eindspel toren + loper tegen toren + loper uitgespeeld tot er twee kale koningen overbleven. Uiterst boeiende kost, de omstanders vroegen zich af wat er in hemelsnaam aan de hand was...


Jasper tekende voor 3-5, maar nog was niets beslist, want Michiel Abeln zat op bord 4 opgescheept met een kreupel zwart paard op h1. ‘Noteer mij maar voor een nul’ had hij halverwege gemeld. ‘Niets aan de hand’ vond Kasim. ‘Wit kan niet profiteren.’ Tien keer raden wie gelijk kreeg. Michiel matchwinnaar. Geert baalde stierlijk van zijn nul, voor ons was de middag geslaagd. Vierde van Nederland!